Manifiesto por a Independenzia d’Aragón

O Siñal Independentista

O Siñal Independentista

 

Aragoneses, Aragonesas!

 

Cada 20 d´abiento ricordamos a o Chustizia d’Aragón, Don Chuan de Lanuza,y a suya endominiosa muerte a mans d’os matachins de l’espernible monarca español Felipe II, porque ye exemplo d’a resistenzia d’o Pueblo aragonés contra a imposizión, a tiranía y l’asimilazión, porque esfendió as libertaz y a constituzión suyiza d’Aragón y porque luitó ta que Aragón y o suyo Pueblo estase rispetau; en un combate que encara uei os aragoneses emos de librar y que emos de ganar.

 

O Chustizia Don Chuan de Lanuza ripresenta ta nusatros a luita por a remanenzia d’a nuestra independenzia pulitica; que se tresbatió definitibamén en 1707 con a imbasión castellano-borbonica y con l’abolizión d’o Raino d’Aragón, o primer Estau Aragonés, con más de 700 años d’historia. Dezaga d’a esferra de 1707, benié un rechimen d’ocupazión que en l’alazetal no ye rematau agún, pues o trato que reculle Aragón de o Zentro no ye atro que o d’un país ocupato u bella colonia: espollau de o suyo idioma y a suya cultura y d’o conoximiento d’o propio, por efeuto d’un tarabidau funzionarial y d’amostranza zentralista; chusmeso a puliticas que serban refusatas por atros territorios, como infratarabidaus pro furos contra o meyo ambién, entibos y linias d’alta tensión, antimás d’a melitarizazión de parti d’o suyo territorio; con manca d’imbersión produtiba que ebite a emigrazión y gobernau por puliticos amuestraus a crusidar con os ditaus de Madrí, anque tot ixo senifique ir contra a boluntá de os aragoneses.

 

Uei gubierna por mayoría asoluta a dreita española; a d’as “gambadetas melitars” y a imposizión por a fuerza u os “cullons”; a que esfraza como progreso as biellas puliticas de o zentralismo y fa d’a prepotenzia a suya maniera de gubernar; eredera sozioloxica de o Franquismo u de l’emplego caziquil de a pulitica; acotoladora de o progreso sozial u de l’alanto


instituzional; azidora de os conzeutos de democrazia y de pluralidá; concarata de raso con os particularismos y a diferenciazión; aimán de o decreto y de l’asimilazión por a fuerza y insensible debán d’as reibindicazions d’a periferia y espezialmén d’Aragón.

 

A dreita española ye preparata ta dar o zaguero truco a Aragón y esbiella, como os gubiernos d’antis, a más biella menaza dica nusatros: a suya pulitica idroloxica de trasbases. O mundo d’a economía de mercau, d’o progreso material, d’os alantos, d’o pensamiento unico y de a clamata globalizazión condena a Aragón a o de cutio: a un estau sozial y economico cuasi colonial; a furnir a atros territorios de materias primerencas y recursos que son en l’alazet de l’esdebenidero de a chen d’ista tierra. Uei, como antis, a pulitica d’os gubiernos d’España solamén paran cuenta d’Aragón a l’ora d’espollar-lo y s’olbidan d’er a l’ora re repartir os benefizios y as imbersions rentables ta o país.

 

A esclatera autonomía pulitica que uei bi ha en Aragón no ye que bella traza esbiellata d’opresión d’o Pueblo aragonés, porque mancata d’autenticos contenius puliticos, ye un sistema ta continar con l’espolle y l’asimilazión; ye a imposizión de una reyalidá pulitica que istoricamén no ye pas a de nusatros y ye muito lexos d’a independenzia que esfrutamos en o pasau. Dende l’ambiesta istorica de o pasau, l’autual autonomía no ye que una endominia a o Pueblo aragonés, por o miserioso y preto de o suyo ran; por a suya ineficazia a l’ora d’esfender-lo y por estar una presera ta fer-nos creyer que reyalmén dezidimos en a Tierra de Nusatros.

 

 Aragoneses, Aragonesas!

 

Aragón ha d’estar independién. Os aragoneses nos emos de fixar como oxetibo pulitico adubir a independenzia y emos de luitar por era como o solenco meyo ta refer-nos en o nuestro orgüello como país y ganar o rispeto de os atros. No bi ha atro camín ta a recuperazión nazional d’Aragón, d’a cultura de nusatros, d’o nuestro idioma, d’o dominio sobre os nuestros recursos. Solamén a nusatros, o Pueblo aragonés, pertoca fer baler os nuestros dreitos como nazión libre que estiemos y solamén a o Pueblo aragonés pertoca dezidir soberanamén o que se fa en a suya casa. Secutamos-nos o chubo español! No dandaliemos en o nuestro preposito de beyer un esdebenidero independién ta Nuestra Tierra. Qué se’n baigan! No dixemos que mos traten como a un territorio conquistato. A o canto d’España o Nuestro Pueblo s’eslangueze y s’amorta. Solamén desixen o nuestro sacrifizio sin dar cosa a tornachunta. Faigamos fren a o nazionalismo zentralista y españolista! No lis demos tregua, ni estrafiquemos con ers!. Que pleguen a o combenzimiento de que no adubirán a chusmeter-nos; que se beigan fastiaus por o nuestro repunte; que por o peso d’a luita baxen as suyas bandieras, dexen buedos os suyos


cuartels y retiren a os suyos funzionarios y que con ers se leben d’Aragón ixe tarabidau churídico, almenistratibo, pulitico, cultural y ideoloxico d’empremia que nos han imposau.

 

Unamos a nuestra luita por a independenzia á ra d’atros pueblos de o mundo que petenan por a suya libertá y por sacutir-se a l’opresor. Que debanten a suya boz as chiquetas nazions, constituyendo-sen en estatos independiens. Contra os estaus grans, contra as granizas interpresas transnazionals, contra as puliticas de pensamiento unico concaremos o mundo de as nazions chiquetas y faigamos d’ixo una suyiza “globalizazión de a libertá y a independenzia de os pueblos”.

 

Ufrezcamos a os atros pueblos de a Corona d’Aragón que s’achunten á ra nuestra luita. Esbiellemos con ers l’esmo y l’equilibrio d’a nuestra anzestral chunta, amalbezata por as inquinosas puliticas de confrontazión que o zentralismo a meso entre nusatros.

 

¡Que os biellos y nuebos luitadors s’achunten en o camín d’a luita por a independenzia d’Aragón…! No bi ha camín enta ra independenzia, a independenzia ye o camín…!

 

 

¡ARAGÓN ENTALTO!

 

Aragón, 20 d’Abiento de 2000